Μαγειρική Σαγήνεψης

"Επέτρεψέ μου να σας θέσω ένα ερώτημα," άρχισε όπως έριχνε κύβους με τις ώριμες ζουμερές ντομάτες. "Ποιο είναι το αγαπημένο σου φαγητό;"

"Φιλέτο Μινιόν," ήταν η άμεση απάντηση μου και το στόμα μου σχεδόν ποτίζονταν στη σκέψη του ψητού κρέατος.

"Αλλά δεν θα ήθελες να φας Φιλέτο Μινιόν καθημερινά, θέλεις;"

"Φυσικά και όχι," μου απάντησε, τεμαχίζοντας το νωπό gingerroot στο μικρό μπολ που μου είχε δώσει.

"Και γιατί όχι;" συνέχισε, με τα μάτια του ακόμα στην τομάτα.

"Λοιπόν, υποθέτω ότι αν έτρωγα καθημερινά, δεν θα ήταν κάτι ξεχωριστό. Θα αρρώσταινα από αυτό. Όλα τα καλά πράγματα είναι καλύτερα με μέτρο, δεν νομίζεις; "

"Ναι!", Απάντησε κατηγορηματικά. "Και με έχετε μόλις φέρει γύρο σε ένα πολύ σημαντικό σημείο."

"Ποιο είναι;"

“Η μονογαμία είναι περίπου όπως τα τρόφιμα. Αν τρώς το ίδιο πράγμα κάθε μέρα, θα κουραστείς από αυτό. Η ποικιλία είναι το αλατοπίπερο της ζωής. Φαίνεται ότι συμφωνείς! "

"Λοιπόν," έκανα παύση, εξετάζοντας προσεκτικά τα λόγια μου, "Νόμιζα ότι μιλούσαμε για φιλέ μινιόν. Δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι η απάντησή μου θα ληφθεί τόσο δραστικά σε αυτό το πλαίσιο. "Σήκωσα τα φρύδια μου και περίμενα να συνεχίσει.

"Αλλά καταλαβαίνεις τι προσπαθώ να πω, έτσι δεν είναι; Είτε τρώς το ίδιο φαγητό ή να γαμάς το ίδιο άτομο, μπορεί να έχεις κουραστεί από αυτό. Γίνεται πάρα πολύ οικείο, πολύ προβλέψιμο, δεν νομίζεις; "

"Έτσι, με άλλα λόγια, η μονογαμία μπορεί να ονομάζεται καλύτερα μονοτονία;"

"Τώρα το έχεις!" Μου απάντησε με ένα συγκρατημένο γέλιο έγκριση. "Το σημείο μου ακριβώς!"

"Προσπαθείς να μου πείς ότι έχεις εξαπατήσει την Μαρία;" ρώτησα, ψάχνοντας αν ο καλύτερος φίλος μου κλίνει προς ένα θέμα που ήταν περισσότερο από ό, τι απλά υποθετικό.

«Ίσως», είπε απαλά, χωρίς να κοιτάζει επάνω. Η ντομάτα που είχε γίνει σε κύβος τεμαχίστηκε στον πυρήνα. Την πέταξε στην άκρη και άρχισε να εργάζεται σε ένα μάτσο κόλιανδρο. "Ή ίσως απλά ενδιαφέρομαι να δω τι άλλο είναι στο μενού. Δώσε μου το μπουκάλι χυμό lime, μπορείς; ", πρόσθεσε αδιάφορα.

"Πω πω, Γιάννη, δεν είμαι σίγουρος τι να πω. Δεν είναι όπως Μαρία είναι η σούπα της ημέρας. Είσαι παντρεμένος μαζί της. Η επιλογή δεν αλλάζει. Έχετε κάνει την επιλογή σας. Είναι ένα μπιζέλι καθημερινά! "Δεν μου άρεσε η επικριτικό ποιότητα της φωνής μου, αλλά το σχόλιο του μου είχε ληφθεί με έκπληξη και δεν ήταν σίγουρος πώς ακριβώς να απαντήσει. Μήπως θέλει να είμαι υποστηρικτική; Λογική; Σίγουρη;

"Λοιπόν η Μαρία είναι το σαν ένα κουτάλι σούπας από μπιζέλια, ε;" γέλασε, προσπαθώντας να ελαφρύνει λίγο το κλίμα.

"Η Μαρία στην πραγματικότητα είναι σαν φιλέ μινιόν, Γιάννη. Είναι νόστιμο. Είναι ένα αριστούργημα. Αυτός είναι ο λόγος που την παντρεύτηκες. Και θα πρέπει να δοκιμάσεις κάθε κομμάτι τόσο καλό αύριο όπως κάνεις σήμερα. "

"Ξέρω ότι έχεις δίκιο," συμφώνησε, ανακατεύοντας την ταϊλανδική σάλτσα που είχε γίνει και έριξε πάνω από το κοτόπουλο. "Αλλά τι θα γινόταν αν, μόνο μία φορά, θέλω να φάω κάτι διαφορετικό. Τι θα συμβεί αν για μία νύχτα, θα μπορούσα να απολαύσω τη γεύση κάποιου άλλου κρέατος στο στόμα μου; "

Ένιωσα έναν απροσδόκητο πτερυγισμό στο στήθος μου. Ο Γιάννης ήταν το μόνο πρόσωπο που ήξερα ότι θα μπορούσε να κάνει ακόμα και την πιο αθώα αναφορά να ακουστεί αισθησιακή και προκλητική, και για πρώτη φορά σε τρία χρόνια φιλία μας, άρχισα να αναρωτιέμαι αν θα μπορούσε να έχει πραγματικά μια βασική επιθυμία για μένα.

“Τι εάν θα μπορούσες; Πιστεύεις ότι θα γίνει πραγματικότητα; "αναρωτήθηκα φωναχτά.

"Ειλικρινά;" ρώτησε, κοιτάζοντας κατευθείαν στα περίεργα μάτια μου για πρώτη φορά. “Ναι, πιστεύω ότι θα ήθελα να δοκιμάσω κάτι νέο. Πόδια από καβούρια ίσως, "χαμογέλασε πονηρά,και χαστούκησε μια υγρή πετσέτα κατά το μηρό μου. "Ή ίσως ένα ωραίο στήθος κοτόπουλου," γέλασε, παιχνιδιάρικα και με πλησίασε με μια επίπλαστη προσπάθεια να ψηλαφήσει το στήθος μου.

Γέλασα, αλλά δεν ήμουν σίγουρη αν τα γέλια μου ήταν η απάντηση στο εκκεντρικό χιούμορ του, ή είχαν ληφθεί από τη νευρικότητα που τώρα φλέρταρε με μένα. Μήπως εννοεί να με αποπλανήσει; Μήπως ο φίλος μου, ο sous chef, με βλέπει τώρα μου ως ένα κομμάτι ωμό κρέας, μια που ο ίδιος θα ήθελε να γεμίσει και να ψήσει σε φούρνο που σιγοκαίει από έντονο πάθος; Η ιδέα φαίνεται να έχει αξία.

"Τι θα έλεγες για ένα ποτήρι κρασί;" Μου πρόσφερε, ρίχνοντας σε δύο ποτήρια Merlot πριν απαντήσω ακόμη. Ήμουν σίγουρος ότι αυτό ήταν μέρος της στρατηγικής του. Με είχε κατακλίσει με λικέρ, για να μειώσει τις αναστολές μου και στη συνέχεια να προχωρήσουμε με τη μαγειρική αποπλάνηση του.

Πήρα μια μάλλον μεγάλη γουλιά, δίνοντας τον εαυτό μου για τη δυνατότητα να γύρω προς τα εμπρός. Εκείνη τη στιγμή ήθελα τον Γιάννη όσο και ο ίδιος φάνηκε να με θέλει. Ηταν φίλοι για πολύ καιρό. Ήταν όμορφος, σέξι, ταλαντούχος και αστείος. Ήταν ο μόνος άνθρωπος που είχα γνωρίσει που ήξερε τον τρόπο του γύρω από την κουζίνα και ο ίδιος μαγείρευε για μένα συχνά, όταν η σύζυγός του ήταν μακριά για επαγγελματικούς λόγους. Πριν από αυτό το βράδυ, δεν υπήρξε κάτι μεταξύ μας, εκτός από μια γνήσια φιλία και ένα κομμάτι από αβλαβές φλερτ. Τώρα, όπως καθόμουν εκεί στο πάγκο της κουζίνας, με ολοένα και λιγότερο κρασί Merlot στο ποτήρι, η ιδέα να απογυμνωθούμε και να αφήσουμε τον φίλο μου μου να ανακαλύψει έναν εντελώς νέο τρόπο με είχε αρχίσει να με οδηγήσει στην απόσπαση της προσοχής.

"Ένα ακόμη;" ρώτησε, γέρνοντας το μπουκάλι πάνω από τώρα-άδειο ποτήρι μου. Κούνησα, εισπνέοντας το κρασί και τις αναθυμιάσεις όπως μια ακόμη γουλιά του κρασιού περνούσε μέσα από τα δόντια μου. Η στιγμή φαινόταν σωστή. Με το Thai κοτόπουλο να σιγοβράζει στο μάτι, ήμασταν σε θέση να γλιστρήσουμε μακριά στο κρησφύγετο και να γίνουμε πιο άνετοι. Αποφάσισα να κάνω το πρώτο βήμα, μην αφήνοντας τίποτα στην τύχη.

"Γίαννη," τόλμησα να κάνω εμπρός, "πώς με βλέπεις;"

Το πρόσωπό του στράφηκε κάπως κάτω με ένα παράξενος βλέμμα.

"Θέλω να πω, με βλέπεις σαν φίλη ... ή ως ένα στοιχείο μενού;"

Η παράξενη ματιά αντικαταστάθηκε με μια διαισθητική.

"Και τα δύο;", απάντησε με μια μισό-ερώτηση, μισό-ορισμένη ποιότητα στη φωνή του.

"Έτσι, απόψε, αν είχες την τάση να δοκιμάσεις τα στρείδια, αντί του φιλέ μινιόν, θα ήθελες τα στρείδια;"

“Θα μπορούσε να είναι ότι θέλεις. Εφ 'όσον μου επιτρέψεις να γεύτώ”, απάντησε εκείνος. Και πάλι, η σαγηνευτική φωνή του έκανε το στομάχι μου να μοιάζει αβοήθητο.

Έβαλα ποτήρι του κρασιού μου για στο τραπέζι και γλίστρησα προς τα εμπρός στη θέση μου. Ο Γιάννης έπεσε στα γόνατά του, τοποθετώντας τα δάχτυλά του στους μηρούς μου. Κοιτούσαμε ο ένας τον άλλο αρκετή ώρα για να επεκταθεί η αμοιβαία, σιωπηλή άδειά μας για να προχωρήσουμε.

Τα ατρόμητα δάχτυλα του Γιάννη υποχώρησαν κάτω από τη φούστα μου και με βρήκαν, με άγχος να περιμένω. Ο γοφός μου γλίστρησε στην άκρη του καθίσματος μου, λικνίζοντας εμπρός έτσι ώστε να αισθανθώ τη θερμότητα που προέρχεται από εμένα και την αίσθηση όλο και επιτακτικότερη.

“Γεύσου με” ψιθύρισα, παρέχοντάς του ό, τι φάνηκε να επιθυμεί τόσο έντονα. Γλίστρησα τη φούστα μου και άνοιξα τα μπούτια μου μπροστά από αυτόν.

Η καυτή ανάσα του ενάντια στον καβάλο του εσώρουχου με έκανε αμέσως υγρό. Η πίεση των θερμών παλαμών του, κρατώντας τους μηρούς μου που άνοιγαν προστίθεται στην αίσθηση και μια γκρίνια με μεγάλη προσμονή και λαχτάρα προέκυψε από τον πυρήνα μου. Το μυαλό μου ήταν φανατικό με τις σκέψεις του να τραβούν το εσώρουχό μου στην άκρη και να βυθίζει τη γλώσσα του βαθιά μέσα μου, κουνώντας το, να τινάζομαι όπως γλείφει την κλειτορίδα μου μου μέχρι που μειώθηκε σε τίποτα περισσότερο από μια πλημμύρα της νοστιμιάς, με μεθυστικούς χυμούς. Φάνηκε να αισθανθεται τη λαχτάρα μου και τη φλούδα από το υγρό μετάξι από την προσκόλληση μου στο σεξ πριν από τη διάθεση με το ατημέλητο μούσι του ενάντια στη μαλακή υγρασία μου. Βυθίστηκα στην απόλαυση, είχα δύσπνοια σχεδόν αμέσως όπως τα χείλη του ψιθύριζαν εναντίον μου, στέλνοντας ρίγη να κυλούν σε όλο το σώμα μου. Ήμουν κυριολεκτικά ταλαιπωρημένη από την ευχαρίστηση, και έβαλα τα πόδια μου πάνω από τους ώμους του, χρησιμοποιώντας τα χέρια μου μου για να τον ωθήσω σκληρότερα πάνω μου. Η ποιότητα με την οποία είχε αρχίσει μετατραπεί σε μια μέτρια δόνηση, με έστειλε σε σπασμούς. Τα δάχτυλά μου έδεναν τα μαλλιά του και τον έσπρωξα εναντίον μου, ακόμα πιο δυνατά, μέχρι που το βουητό έγινε ένα κρεσέντο. Μου έγλειψε την κλειτορίδα, με υπομονή και ταχύτητα ενός αρχηγού, μέχρι που σύντομα, δεν μπορούσα να ακούω τίποτα, εκτός από τον ήχο του αίματος να σπεύδουν μέσα στις φλέβες μου, κατ 'ευθείαν στις θηλές μου και την κλειτορίδα μου. Το τριχωτό της κεφαλής μου έτσουζε. Σε αυτή τη νύχτα, η οποία είχε ξεκινήσει σαν αμέτρητα αλλά, με το άρωμα της Ταϊλάνδης και το κοτόπουλο να σιγοβράζει και ανήσυχο μουνί μου σιγόβρζε στο στόμα του, ήμουν έτοιμη να δώσω στον Γιάννη μια γεύση από κάτι εντελώς διαφορετικό.

Φάνηκε σαν να ενέκρινε. Το χαστούκισμα των χειλιών του, τα βαθιά και ρυθμικά γρυλίσματα πρόδωσαν την ευχαρίστηση του. Είχα γίνει σούπα της ημέρας, παχιά, κρεμώδης σούπα με τα θαλασσινά του. Φάνηκε σαν ο άνθρωπος που είχε κάνει τη ζωή του, χρησιμοποιώντας τον ραφιναρισμένο ουρανίσκο του, και δεν θα άλλάξε τίποτα σε αυτήν. Με καταβρόχθισε σαν να ήμουν η πιο απολαυστική δημιουργία του. Συνέχισε, με λαίμαργο τρόπο, σαν να φοβόταν να αφήσει ακόμη και μια σταγόνα στο μπολ. Οι μηροί μου ήταν τεταμένοι από τις παλάμες ως σωθικά μου και κλονίστηκαν, με προειδοποιοπύσαν ότι το μπολ μου ήταν έτοιμο να ανατραπεί. Σύντομα τα χείλη και το πηγούνι του, καλύφθηκαν με αρωματικούς χυμούς μου. Κύματα χαράς τον τάιζαν μέχρι που ολοκληρώθηκε, και έσκυψε πίσω από την οθωμανική στάση, με μια ματιά ικανοποίησης να έχει επικολληθεί στο πρόσωπό του.

"Λατρεύω το φιλέ μινιόν," παρατήρησε ο Γιάννης, σπάζοντας την αμήχανη σιωπή που ακολούθησε. "Αλλά εγώ ποτέ δεν θα μετανιώσω που δοκίμασα τα στρείδια."

Δεν θα το μετανιώσεις,, σκέφτηκα, χαμογελώντας σε αυτόν. Είχα σκοπό να αποθέσω επάνω στα στρείδια, στην περίπτωση που ο καλύτερος φίλος μου είχε ποτέ λαχτάρα.